Pieśń tułacza
1460
tytuł:
Pieśń tułacza
gatunek:
tango
muzyka:
oryginał z:?
1937 roku
słowa:
Skrzypek sędziwy wciąż wędruje.
Tam go spotkany w drodze podwiezie wóz,
Tu rodak znów gościnę da.
A gdy o cel wędrówki zapyta kto,
Starzec tęsknotę w sercu czuje.
Myśl o wyśnionym kraju upaja go
I płynie w dal piosenka ta.
Okrutny los moim ojcom przeznaczył
Wędrówkę bez kresu na wiele lat.
Dlatego wieść muszę żywot tułaczy,
Ojczyzną mą dzisiaj jest cały świat.
Lecz wierzę w to, że się skończy ma udręka,
Nadejdzie dzień wnet ziszczenia moich snów!
Umilknie kiedyś ta smutna piosenka,
Do ziemi praojców swych wrócę znów.
Wnet się o nowej pieśni rozeszła wieść,
Co w świecie całym już rozbrzmiewa.
Pieśń, która ukojenie ma ludziom nieść,
Gdy mają dość tułaczki swej.
O skrzypku zapomniano, pieśń jednak trwa,
Serca tułaczy dziś rozgrzewa.
Komu za bardzo dola dokuczy zła
Szuka pociechy w pieśni tej.
08.08.2015
słowa kluczowe:
Tekst od Bartka D.
Szukaj tytułu lub osoby
Posłuchaj sobie
0:00
0:00
Na pewno jest "dzisienia"... Czy to jest jedyne dostępne nagranie?
Sławek lub ZZZ mógłby zaglądnąć do zagłębia staropolszczyzny, czy czasem "dzisienie" nie jest obecnym synonimem spełnienie, ziszczenia, niech się stanie dzisiaj. 😉
Mam taką teorię, skromną, swoją, że do studia nagraniowego nie można było wchodzić w okularach. Bynajmniej wokaliści. Stąd tyle wersji tej, czy innej piosenki.
Zastanawiam się też, czy Faliszewski, Tadeusz, nie budził się i zasypiał w studiu nagraniowym?
Co ciekawe, jak my tu sobie pożartujemy, to przez 3 lata Krzysztofa nie ma.
Orkiestra Taneczna "Odeon".
...Wybiła więc godzina snów moich ziszczenia?.. (1841)
...Ziszczenie największego snu, wcielenie jedynego mitu, stanie się wiary całego życia... (1912)
...Walczyłem o ziszczenie snu o szpadzie, niech mój syn walczy dalej o ziszczenie snu o chlebie... (1966)
Skrzypek sędziwy wciąż wędruje.
Tam go spotkany w drodze podwiezie wóz,
Tu rodak znów gościnę da.
A gdy o cel wędrówki zapyta kto,
Starzec tęsknotę w sercu czuje.
Myśl o wyśnionym kraju upaja go
I płynie w dal piosenka ta.
Okrutny los moim ojcom przeznaczył
Wędrówkę bez kresu na wiele lat.
Dlatego wieść muszę żywot tułaczy,
Ojczyzną mą dzisiaj jest cały świat.
Lecz wierzę w to, że się skończy ma udręka,
Nadejdzie dzień wnet ziszczenia moich snów!
Umilknie kiedyś ta smutna piosenka,
Do ziemi praojców swych wrócę znów.
Wnet się o nowej pieśni rozeszła wieść,
Co w świecie całym już rozbrzmiewa.
Pieśń, która ukojenie ma ludziom nieść,
Gdy mają dość tułaczki swej.
O skrzypku zapomniano, pieśń jednak trwa,
Serca tułaczy dziś rozgrzewa.
Komu za bardzo dola dokuczy zła
Szuka pociechy w pieśni tej.